หันมานึกถึงเพลงในวันเรียน

ผมเป็นหนึ่งที่รักเสียงดนตรี เล่นกีต้าร์ได้ แต่ไม่ถึงกับเก่งอะไรนัก แค่พอตะแน่วๆ เป็นเพลงได้แค่นั้น ผมฟังเพลงมาตั้งแต่เด็กๆ จะคุ้นเคยกับเพลงเก่าๆ เพื่อนผมชอบบอกว่าถ้าจะถามเรื่องเพลงเก่าต้องถามไอ้เติ้ล

ช่วงชีวิตช่วงหนึ่งผมได้ใช้ชีวิตอยู่ในรั้วม. ราม ผมอาศัยอยู่ที่ราม 2 ช่วงนั้นจำได้ว่าเพลงที่ฟังอยู่เพลงนึงชอบมากจนต้องไปหาซื้อเทปมาฟัง (ช่วงนั้นยังเป็นตลับเทปอยู่) เพลงนั้นชื่อว่า "งมงาย" หลายท่านร้องอ๋อ เพราะเป็นวงในดวงใจหลายคนนั่นคือ bodyslam นั่นเอง

ผมตระเวนหาซื้อเทปวง bodyslam แถวหอในม. ราม 2 เชื่อไหมครับไม่มีใครรู้จัก เพราะช่วงนั้นเพลงเพิ่งโปรโมท ตระเวนหาอยู่นานมากจนไปเจออยู่ร้านหนึ่ง จึงซื้อมาฟัง

ผมเป็นคนที่ซื้อเทปมาจะฟังทั้งอัลบัม ผมก็นั่งเปิดจำได้ว่าช่วงนั้น เปิดมันทั้งวัน วนไปวนมาอยู่อย่างนั้น มีหลายเพลงที่โดนใจผมมาก เช่น "สักวันฉันจะดีพอ" "ย้ำ" "อากาศ" "ทางของฉัน ฝันของเธอ" ที่ผมชอบมากที่สุดคือเพลง "ยกโทษ" ครับ

bodyslam อัลบัมแรกเป็นอัลบัมที่ผมชอบที่สุดในอัลบันทั้งหมดของ bodyslam เพราะแนวเพลง bodyslam ถ้าคนเคยฟัง จะมีสองอัลบัมแรกที่เป็นแนวใสๆ พอตั้งแต่อัลบัมสามเป็นต้นมาก็เป็นแนวแรงขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้ไม่ชอบนะครับ เพียงแต่ชอบแนวอัลบัมแรกๆ มากกว่า ไม่ทราบว่าเกี่ยวกับพี่เภาที่แยกตัวออกไปหรือเปล่า

พูดถึงอัลบัมที่สองมีเพลงนึงที่ชอบนั่นคือ "ชีวิตที่เหลืออยู่" ความหมายดีมาก เป็นเพลงใช้ผมใช้จีบแฟนตอนที่คบกับใหม่ๆ

นี่เป็นวงๆ หนึ่งที่ผมชื่นชอบมาก ฟังตั้งแต่อัลบัมแรกจนถึงอัลบัมปัจจุบัน ร้องได้แทบทุกเพลง เรียกว่าแฟนพันธุ์แท้ (เฉพาะเพลงนะ ไม่ใช่นักร้อง) ก็ว่าได้ วันหลังจะมาเล่าถึงวงที่ชอบวงอื่นๆ บ้างแล้วกันครับ